Haboob!

Hallo, daar ben ik weer!

Eindelijk heb ik er een gezien: een "Haboob"!
Vorige keer schreef ik al dat het monsoen-seizoen begonnen is hier in Arizona, met elke dag onweerswolken, en af en toe een goeie onweersbui. Wel, vandaag ging het eindelijk nog verder dan dat. Als gevolg van een grote onweersbui in de woestijn, heeft een enorme 'valwind' het woestijnzand honderden meters (letterlijk) hoog de lucht in doen blazen. De enorme zand/stofwolk die dan vervolgens VOOR de storm uit wordt geduwd is kilometers breed, en wordt "haboob" genoemd. Dit komt maar EEN keer per jaar voor of zo! Vrij bijzonder dus, en het was me de drie maanden wachttijd wel waard zeg, wat een mooi gezicht!

Toen ik vanmiddag om vijf uur uit school kwam was de horizon helemaal geel/bruin vanuit het zuidoosten. Ik was om vijf uur vanmorgen al begonnen met een vluchtje, en moest vanmiddag nog in de simulator. Maar vanmorgen vroeg werd het al voorspeld: blowing dust, en thunderstorms. Enfin: een gigantisch grote stofwolk (de zandstorm dus) kwam recht op ons af, met een behoorlijk rap tempo! Toen ik thuis kwam heb ik meteen mijn camera gepakt, maar ik was eigenlijk al te laat, want de stofwolk was reeds dicht in de buurt, dus is het rol-effect niet erg duidelijk te zien op mijn foto's. Dat mocht de pret echter niet drukken, en ik ben met uniform en al (en camera dus) in de auto gesprongen om te proberen om alsnog VOOR de storm terecht te komen. Nu blijkt die Haboob echter vrij snel te bewegen, dus die kun je met de auto niet bijhouden (met het vliegtuig ook niet, waarschuwen instructeurs telkens). Maar: het was wel erg bijzonder om met een auto door een zandstorm te rijden, terwijl je op de snelweg met 10 meter zicht over omgewaaide verkeersborden rijdt, en allerhande objecten moet ontwijken.
Uiteindelijk eindigde ik in de buurt van Scottsdale, waar ik "Pinnacle Peak" herkende: een punt dat wij bij het VFR vliegen vaak als herkenningspunt gebruiken. Door op een heuvel (met cactussen, auw...) te klimmen kon ik daar ook mooi een paar plaatjes van schieten. Toen was het helaas over met de pret, de storm was gaan liggen, het zand regende, letterlijk, als modder weer naar beneden, en alleen een donkere lucht met hier en daar wat flitsen getuigde er nog van dat er een flinke onweersbui over getrokken was.

Op school gaat het verder goed, vandaag had ik een tussentijdse evaluatie en mijn instructeur vindt mij 'above standard' vliegen: MAAR, hij wil het (natuurlijk) nog beter zien. Haha, en ik (natuurlijk) ook.

Nu heb ik EEN dag weekend. Volgende week wordt ook weer interressant, want op dinsdag of woensdag ga ik hoogstwaarschijnlijk mijn 'nacht-solo' vlucht maken. Voor het instrument-vlieg brevet zijn twee nachtvluchten vereist. Dit zijn wel VFR nacht vluchten: Dit is dus op zicht, je kunt de lampjes van het vliegveld zien. Maar 's nachts (zelf) vliegen is natuurlijk iets wat ik nog nooit gedaan heb, en bovendien lijkt het me erg mooi om dat dan ook nog eens solo te mogen doen.
De week daarna krijg ik mijn 'upset recovery training', maar daarover vertel ik tegen die tijd wel meer.

bijgevoegd zijn een aantal foto's en een filmpje van de Haboob. Bovendien heeft mijn klasgenootje Maurits nog een interressante 'time lapse' gemaakt vanaf het balkon, welke hier te bekijken is:

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=Yt0zQdwhyJ4

Daarnaast heb ik nog een foto bijgevoegd (onderaan) van de N-5353G, het vliegtuig waar ik tegenwoordig vaak in vlieg. Het is een Piper Arrow, vergelijkbaar met de Piper Archer waar ik eerst in vloog, maar de Arrow heeft 200PK, intrekbaar landingsgestel, en verstelbare propeller.

Groetjes uit Phoenix!!