vaarwel koeien! / Goodbye dairy farm!
Door: Michael Z
Blijf op de hoogte en volg Michael
02 Februari 2011 | Nieuw Zeeland, Winton
Hallo vrienden!
Dankjewel weer, voor alle (grappige) reacties.
Maandag was mijn laatste werkdag, gisteren (dinsdag) heb ik al mijn spullen ingepakt, en vandaag heb ik alles in de auto geladen. Gisteravond heb ik wat afscheidsbiertjes gedronken met collega Johno en zijn vrouw Erin. Vanmorgen heb ik afscheid genomen van Marcel en Tania, en als ik dalijk dit bericht getypt heb ga ik manager Simon en vrouw Nicole nog een hand geven, en dan verlaat ik voor de laatste keer de 'gravelroad' van de boerderij, op naar onbekend terrein. Dit is dan ook het laatste bericht dat ik stuur vanuit de melkschuur, en ik zal mijn carriere als koeienboer (en aanverwante lifestyle) best wel gaan missen.
Wat ik in mijn laatste bericht vergeten was te vermelden, is dat ik ook nog een nacht en een dag heb doorgebracht in Milford Sound. "Hoe kon ik dat nou vergeten", dacht ik, toen ik me realiseerde dat ik hier niks over geschreven had in mijn vorige bericht! Milford Sound is denk ik het mooiste stukje Nieuw Zeeland: een geisoleerde 'sound' (vergelijkbaar met een fjord), met aan beide kanten van het water steile rotswanden, begroeid met bomen en planten. Het dorpje Milford, gelegen aan de 'sound' is enkel toegankelijk via de Milford Road, welke dwars door de Fiordlands slingert, en via de Milford Track, een meerdaagse wandelroute die twee maanden geleden al volgeboekt was (maximaal 40 wandelaars tegelijk op de track) en ik daarom niet heb kunnen boeken helaas. De 'road' was desalniettemin ook prachtig om te rijden! Er staan geloof ik wel een paar foto's van Milford road, en -sound bij mijn vorige bericht. Dit is een van de natste plekken op aarde: de nacht dat ik daar -in mijn auto- sliep regende het 231 mm. Een record voor 2011, maar ja: het was dan ook 3 januari. Dit betekende dat ik op de 'cruise' die ik de dag daarna deed enorme watervallen naar beneden zag denderen vanaf de enorm hoge rotswanden. Prachtig! De lage bewolking zorgde ervoor dat we weinig zon hadden, en we de toppen van de rotswanden en bergen niet konden zien. Aan de ene kant is dit jammer, aan de andere kant zorgt het ervoor dat de 'sound' eruit ziet als een soort enorme tunnel, hetgeen het geheel nog indrukwekkender maakt. En de toeristen die op zonnige dagen komen zien dan weer niet zoveel watervallen...
De afgelopen twee weken heb ik nog even 107 uur gedraaid, en dat terwijl ik vorige week maandag en dinsdag vrij had. De dinsdag heb ik gebruikt om de Catlins te bekijken: (weer) een natuurreservaat, in het zuid- zuidoosten van het Zuidereiland. Wederom heuvels, zo niet bergen met dichte begroeiing, watervallen, maar vooral prachtige baaien aan de zuidkust. Helaas was het (wederom) regenachtig, dus de penguins en dolfijnen lieten zich niet zien. Wel heb ik een enkele zeeleeuw mogen aanschouwen, welke zich op zijn dooie gemakje weer terug de zee in liet spoelen.
Omdat Simon en Nicole van woensdag tot en met donderdag weg waren, kon ik mezelf eens goed uitleven in hun keuken, en op zondag avond nodigde ik mijn Amerikaanse vriendinnetje Sarah uit voor een diner bij 'mij thuis'. Het Speight's (mijn favoriete bier) kookboek (gekocht in het Speight's Ale House in Invercargill) had ik inmiddels al goed bestudeerd, en op zaterdag tussen de twee melkrondes in (in het weekend melken we alleen, verder geen werkzaamheden) had ik boodschappen gedaan. Ik heb een Southern salad gemaakt als voorgerecht (deze salade is vooral "southern" door de oven gebakken kippenborst, gekookte halve eieren en de gebakken bacon), een Shepherds' pie als hoofdgerecht (ovengerecht met gehakt, allerlei groenten en een zelfgemaakte puree van 'verse' aardappels) en als nagerecht een traditionele Nieuw Zeelandse Kiwi Pavlova (schuim van geklopt eiwit met slagroom en kiwi fruit). Na het eten raakten we beiden nog enthousiaster over de gerechten in het kookboek en besloten nog even een chocolade cake te bakken. Volgens Speight's moet hier 100 ml whisky in, en dit haalden we (het was 's avonds tien uur) in een kartonnen bekertje bij de locale pub: geen probleem, hoewel ze dit nog nooit meegemaakt hadden.
De afgelopen weken heb ik bijna al mijn vrije tijd doorgebracht met Sarah, zoals je al hebt kunnen lezen, en op vrijdag avond gingen we uit eten in Invercargill. In restaurant 'the Kiln' bestelden we een bord, letterlijk een houten bord, (voor twee personen) met allerlei soorten vis, dit alles vers uit het nabij gelegen Bluff. De (groene) mosselen waren de grootste, en de lekkerste die ik ooit geproefd heb, de vissoep was..perfect! Daarnaast waren er gamba's, zalm en blue cod (een soort kibbeling) en ook dat was verrukkelijk!
Ook zouden we een paar weken geleden al gaan kamperen (in de bergen ergens) maar door onze overlappende werkroosters is dit er nooit van gekomen. We besloten dan ook om dit maar 'gewoon' in het weiland van mijn boerderij te doen, en zo gezegd zo gedaan zetten we afgelopen zaterdag avond de tent op in weiland nummer 9C. Kamperen bij de boer! 's Ochtends (zondag dus) moest ik weer om kwart over vijf in weiland nummer 27 staan, om de koeien te halen voor de ochtend melkronde.
En: helaas... na ruim twee maanden oefenen moest het er toch een keer van komen: van de motor afstappen met dik vijftig per uur doet PIJN! Mijn voet kwam hierbij onder de motor terecht, waardoor lopen er al meteen niet meer bij was, maar motor rijden ging nog wel, en al hinkelend (openen en sluiten van hekken) en vloekend heb ik de koeien toch naar de melkschuur weten te krijgen, en ik heb ook nog gewoon gemolken, zowel 's ochtends als 's middags. Aanvankelijk was ik bang dat er misschien iets gescheurd zou zijn, maar na overleg met Marcel trokken we de conclusie dat het waarschijnlijk alleen maar zwaar gekneusd was. Het was inderdaad enorm opgezwollen, en de zijkant van mijn voet was (is) rood en blauw...IJS erop dus. Nou ja: dat hadden we niet, maar een (dichte... natuurlijk) zak bevroren aardappelschijfjes werkte ook. Na 20 minuten moesten de aardappelschijfjes terug de vriezer in, want we gingen met het voltallige personeel -en partners- naar de pub, voor een maaltijd en bier, om afscheid van mij te nemen. De fish and chips waren erg lekker: vooral het 'fish' gedeelte: erg vers. Na de nodige glazen pijnstiller ging ik naar bed, en maandag, mijn laatste werkdag was mijn voet niet veel beter. 's Avonds ging ik naar de bioscoop met Sarah, en daarna was het tijd voor afscheid. Ik zal haar erg missen, en hopelijk kan ik tijdens mijn opleiding in de States een weekendje bij haar op bezoek, in Montana.
Nu, woensdag, kan ik er een beetje op rondstrompelen zonder al te veel pijn, en autorijden gaat ook best goed, als ik mijn schoen uit doe. Hopelijk kan ik met een paar dagen weer redelijk uit de voeten, zodat ik de rest van Nieuw Zeeland kan gaan verkennen.
Dat was het voor nu, ik weet niet wanneer ik weer een computer zie...
Voor de laatste keer: groetjes uit Winton!
Michael.
----------------------------
Dear friends!
Monday was my last day at work, meaning my carreer as a dairyfarmer is now officially over... I will definitely miss the farm, and related lifestyle! Yesterday I packed my stuff, today I tossed it all in the car. After completing this last message from the milkingshed, and some last goodbyes I will take off to unknown terrain, and new adventure...
Embarrasing enough, in my last message I did not write about the day I spent in Milford Sound: the most beautiful part of New Zealand's native scenery. 123 milimeters of rain fell during the night I camped there in my car, a record for 2011: it was January 3rd. I was informed Milford, or the Fiordlands in general, is one of the wettest places in the world, enabling huge cascading waterfalls to drop from the enormously high and steep rock walls, towering from both sides of the sound (comparable to a fjord). Just beautiful, even without clear sky, because the layer of clouds seemed to seal off the world around the sound, making the scenery that we did see on the cruise even more impressive.
In the last fourthnight I worked 107 hours, but at the beginning of these two weeks I had Monday and Tuesday off. The Tuesday I used to visit the Catlins, a conservation park at the South- South East coast of the South Island: Beautiful bush, hills and bays. It was raining (again) so the penguins and dolphins didn't show themselves, but I was fotunate enough to see a single sea lion, which took its time wandering back from its rock into the sea.
Because Simon and Nicole were on a holiday for a week, I took the opportunity to use their kitchen like it's never been used. So I invited my American friend Sarah over for dinner at "my place" for Sunday night, and did groceries on Saturday in between milkings. I cooked her a Southern salad (the 'Southern' part must be the halved boiled eggs, fried bacon and oven baked chicken breast in it), a Shepherds Pie, and a traditional Kiwi Pav, which turned out better than I first thought. All these dished I found in my Speight's cookbook (probably my best and most precious souvenir from NZ) and we got so excited about the chocolate cake recipe in there, that we diceded to bake one. The 100 mils of Whisky that was needed for this we got in the local pub, in a take away coffee cup. No problem in Southland, although no one ever requested this before probably.
Especially during the last weeks of my stay in Southland I spent a lot of time with Sarah. We went for dinner last Friday, to finally eat some of the local seafood, from Bluff. after an already huge but tasteful entree, a huge platter (for two) of seafood was being served on our table, including the green edged mussels, which are the biggest and most delicious mussels I ever had! Also a chowder was present, which was perfect both in taste and consistency. Next to that there was some cold and warm smoked salmon, blue cod, and prawns. Beautiful!
Actually we would go on a camping trip together, already weeks ago, but because of our overlapping rosters we never came to it. That's why we decided to put up a tent, simply at my farm. So Saturday night we slept in paddock 9c, although I had to be in paddock 27 again at quarter past five in the morning.
Sadly, I skidded with my farmbike and fell off, after two months of practice... It hurt like hell, and I was instantly limping. Riding the bike was still possible though, and with a lot of cursing and limping around (opening and closing tapes of the paddocks) I managed to get the cows in, and milk them anyway. After some consult of Marcel, we concluded that it was probably only bruised, so I needed some ice on my foot. Well, ice there was not, but a bag of frozen potato patties would do the job. And so it happened that on Sunday night I was joining the full staff of our farm to the pub for dinner, limping around, obtaining the nickname 'hoppie' by a kiwi leaning at the bar. Fortunately the limping doesn't hurt so much anymore today, and hopefully in a few days I can walk a little bit less retarded....
On Monday evening, after my last day of work at the farm, Sarah and me went to the movies, and afterwards it was time to say goodbye. I will truly miss her. Yesterday (tuesday) I packed most of my stuff, and today I will leave the farm, driving down the gravelroad for the last time.
That's my update so far, I don't know when I will see another computer.
Cheers for now!
From Winton, for the last time, Mike.
Dankjewel weer, voor alle (grappige) reacties.
Maandag was mijn laatste werkdag, gisteren (dinsdag) heb ik al mijn spullen ingepakt, en vandaag heb ik alles in de auto geladen. Gisteravond heb ik wat afscheidsbiertjes gedronken met collega Johno en zijn vrouw Erin. Vanmorgen heb ik afscheid genomen van Marcel en Tania, en als ik dalijk dit bericht getypt heb ga ik manager Simon en vrouw Nicole nog een hand geven, en dan verlaat ik voor de laatste keer de 'gravelroad' van de boerderij, op naar onbekend terrein. Dit is dan ook het laatste bericht dat ik stuur vanuit de melkschuur, en ik zal mijn carriere als koeienboer (en aanverwante lifestyle) best wel gaan missen.
Wat ik in mijn laatste bericht vergeten was te vermelden, is dat ik ook nog een nacht en een dag heb doorgebracht in Milford Sound. "Hoe kon ik dat nou vergeten", dacht ik, toen ik me realiseerde dat ik hier niks over geschreven had in mijn vorige bericht! Milford Sound is denk ik het mooiste stukje Nieuw Zeeland: een geisoleerde 'sound' (vergelijkbaar met een fjord), met aan beide kanten van het water steile rotswanden, begroeid met bomen en planten. Het dorpje Milford, gelegen aan de 'sound' is enkel toegankelijk via de Milford Road, welke dwars door de Fiordlands slingert, en via de Milford Track, een meerdaagse wandelroute die twee maanden geleden al volgeboekt was (maximaal 40 wandelaars tegelijk op de track) en ik daarom niet heb kunnen boeken helaas. De 'road' was desalniettemin ook prachtig om te rijden! Er staan geloof ik wel een paar foto's van Milford road, en -sound bij mijn vorige bericht. Dit is een van de natste plekken op aarde: de nacht dat ik daar -in mijn auto- sliep regende het 231 mm. Een record voor 2011, maar ja: het was dan ook 3 januari. Dit betekende dat ik op de 'cruise' die ik de dag daarna deed enorme watervallen naar beneden zag denderen vanaf de enorm hoge rotswanden. Prachtig! De lage bewolking zorgde ervoor dat we weinig zon hadden, en we de toppen van de rotswanden en bergen niet konden zien. Aan de ene kant is dit jammer, aan de andere kant zorgt het ervoor dat de 'sound' eruit ziet als een soort enorme tunnel, hetgeen het geheel nog indrukwekkender maakt. En de toeristen die op zonnige dagen komen zien dan weer niet zoveel watervallen...
De afgelopen twee weken heb ik nog even 107 uur gedraaid, en dat terwijl ik vorige week maandag en dinsdag vrij had. De dinsdag heb ik gebruikt om de Catlins te bekijken: (weer) een natuurreservaat, in het zuid- zuidoosten van het Zuidereiland. Wederom heuvels, zo niet bergen met dichte begroeiing, watervallen, maar vooral prachtige baaien aan de zuidkust. Helaas was het (wederom) regenachtig, dus de penguins en dolfijnen lieten zich niet zien. Wel heb ik een enkele zeeleeuw mogen aanschouwen, welke zich op zijn dooie gemakje weer terug de zee in liet spoelen.
Omdat Simon en Nicole van woensdag tot en met donderdag weg waren, kon ik mezelf eens goed uitleven in hun keuken, en op zondag avond nodigde ik mijn Amerikaanse vriendinnetje Sarah uit voor een diner bij 'mij thuis'. Het Speight's (mijn favoriete bier) kookboek (gekocht in het Speight's Ale House in Invercargill) had ik inmiddels al goed bestudeerd, en op zaterdag tussen de twee melkrondes in (in het weekend melken we alleen, verder geen werkzaamheden) had ik boodschappen gedaan. Ik heb een Southern salad gemaakt als voorgerecht (deze salade is vooral "southern" door de oven gebakken kippenborst, gekookte halve eieren en de gebakken bacon), een Shepherds' pie als hoofdgerecht (ovengerecht met gehakt, allerlei groenten en een zelfgemaakte puree van 'verse' aardappels) en als nagerecht een traditionele Nieuw Zeelandse Kiwi Pavlova (schuim van geklopt eiwit met slagroom en kiwi fruit). Na het eten raakten we beiden nog enthousiaster over de gerechten in het kookboek en besloten nog even een chocolade cake te bakken. Volgens Speight's moet hier 100 ml whisky in, en dit haalden we (het was 's avonds tien uur) in een kartonnen bekertje bij de locale pub: geen probleem, hoewel ze dit nog nooit meegemaakt hadden.
De afgelopen weken heb ik bijna al mijn vrije tijd doorgebracht met Sarah, zoals je al hebt kunnen lezen, en op vrijdag avond gingen we uit eten in Invercargill. In restaurant 'the Kiln' bestelden we een bord, letterlijk een houten bord, (voor twee personen) met allerlei soorten vis, dit alles vers uit het nabij gelegen Bluff. De (groene) mosselen waren de grootste, en de lekkerste die ik ooit geproefd heb, de vissoep was..perfect! Daarnaast waren er gamba's, zalm en blue cod (een soort kibbeling) en ook dat was verrukkelijk!
Ook zouden we een paar weken geleden al gaan kamperen (in de bergen ergens) maar door onze overlappende werkroosters is dit er nooit van gekomen. We besloten dan ook om dit maar 'gewoon' in het weiland van mijn boerderij te doen, en zo gezegd zo gedaan zetten we afgelopen zaterdag avond de tent op in weiland nummer 9C. Kamperen bij de boer! 's Ochtends (zondag dus) moest ik weer om kwart over vijf in weiland nummer 27 staan, om de koeien te halen voor de ochtend melkronde.
En: helaas... na ruim twee maanden oefenen moest het er toch een keer van komen: van de motor afstappen met dik vijftig per uur doet PIJN! Mijn voet kwam hierbij onder de motor terecht, waardoor lopen er al meteen niet meer bij was, maar motor rijden ging nog wel, en al hinkelend (openen en sluiten van hekken) en vloekend heb ik de koeien toch naar de melkschuur weten te krijgen, en ik heb ook nog gewoon gemolken, zowel 's ochtends als 's middags. Aanvankelijk was ik bang dat er misschien iets gescheurd zou zijn, maar na overleg met Marcel trokken we de conclusie dat het waarschijnlijk alleen maar zwaar gekneusd was. Het was inderdaad enorm opgezwollen, en de zijkant van mijn voet was (is) rood en blauw...IJS erop dus. Nou ja: dat hadden we niet, maar een (dichte... natuurlijk) zak bevroren aardappelschijfjes werkte ook. Na 20 minuten moesten de aardappelschijfjes terug de vriezer in, want we gingen met het voltallige personeel -en partners- naar de pub, voor een maaltijd en bier, om afscheid van mij te nemen. De fish and chips waren erg lekker: vooral het 'fish' gedeelte: erg vers. Na de nodige glazen pijnstiller ging ik naar bed, en maandag, mijn laatste werkdag was mijn voet niet veel beter. 's Avonds ging ik naar de bioscoop met Sarah, en daarna was het tijd voor afscheid. Ik zal haar erg missen, en hopelijk kan ik tijdens mijn opleiding in de States een weekendje bij haar op bezoek, in Montana.
Nu, woensdag, kan ik er een beetje op rondstrompelen zonder al te veel pijn, en autorijden gaat ook best goed, als ik mijn schoen uit doe. Hopelijk kan ik met een paar dagen weer redelijk uit de voeten, zodat ik de rest van Nieuw Zeeland kan gaan verkennen.
Dat was het voor nu, ik weet niet wanneer ik weer een computer zie...
Voor de laatste keer: groetjes uit Winton!
Michael.
----------------------------
Dear friends!
Monday was my last day at work, meaning my carreer as a dairyfarmer is now officially over... I will definitely miss the farm, and related lifestyle! Yesterday I packed my stuff, today I tossed it all in the car. After completing this last message from the milkingshed, and some last goodbyes I will take off to unknown terrain, and new adventure...
Embarrasing enough, in my last message I did not write about the day I spent in Milford Sound: the most beautiful part of New Zealand's native scenery. 123 milimeters of rain fell during the night I camped there in my car, a record for 2011: it was January 3rd. I was informed Milford, or the Fiordlands in general, is one of the wettest places in the world, enabling huge cascading waterfalls to drop from the enormously high and steep rock walls, towering from both sides of the sound (comparable to a fjord). Just beautiful, even without clear sky, because the layer of clouds seemed to seal off the world around the sound, making the scenery that we did see on the cruise even more impressive.
In the last fourthnight I worked 107 hours, but at the beginning of these two weeks I had Monday and Tuesday off. The Tuesday I used to visit the Catlins, a conservation park at the South- South East coast of the South Island: Beautiful bush, hills and bays. It was raining (again) so the penguins and dolphins didn't show themselves, but I was fotunate enough to see a single sea lion, which took its time wandering back from its rock into the sea.
Because Simon and Nicole were on a holiday for a week, I took the opportunity to use their kitchen like it's never been used. So I invited my American friend Sarah over for dinner at "my place" for Sunday night, and did groceries on Saturday in between milkings. I cooked her a Southern salad (the 'Southern' part must be the halved boiled eggs, fried bacon and oven baked chicken breast in it), a Shepherds Pie, and a traditional Kiwi Pav, which turned out better than I first thought. All these dished I found in my Speight's cookbook (probably my best and most precious souvenir from NZ) and we got so excited about the chocolate cake recipe in there, that we diceded to bake one. The 100 mils of Whisky that was needed for this we got in the local pub, in a take away coffee cup. No problem in Southland, although no one ever requested this before probably.
Especially during the last weeks of my stay in Southland I spent a lot of time with Sarah. We went for dinner last Friday, to finally eat some of the local seafood, from Bluff. after an already huge but tasteful entree, a huge platter (for two) of seafood was being served on our table, including the green edged mussels, which are the biggest and most delicious mussels I ever had! Also a chowder was present, which was perfect both in taste and consistency. Next to that there was some cold and warm smoked salmon, blue cod, and prawns. Beautiful!
Actually we would go on a camping trip together, already weeks ago, but because of our overlapping rosters we never came to it. That's why we decided to put up a tent, simply at my farm. So Saturday night we slept in paddock 9c, although I had to be in paddock 27 again at quarter past five in the morning.
Sadly, I skidded with my farmbike and fell off, after two months of practice... It hurt like hell, and I was instantly limping. Riding the bike was still possible though, and with a lot of cursing and limping around (opening and closing tapes of the paddocks) I managed to get the cows in, and milk them anyway. After some consult of Marcel, we concluded that it was probably only bruised, so I needed some ice on my foot. Well, ice there was not, but a bag of frozen potato patties would do the job. And so it happened that on Sunday night I was joining the full staff of our farm to the pub for dinner, limping around, obtaining the nickname 'hoppie' by a kiwi leaning at the bar. Fortunately the limping doesn't hurt so much anymore today, and hopefully in a few days I can walk a little bit less retarded....
On Monday evening, after my last day of work at the farm, Sarah and me went to the movies, and afterwards it was time to say goodbye. I will truly miss her. Yesterday (tuesday) I packed most of my stuff, and today I will leave the farm, driving down the gravelroad for the last time.
That's my update so far, I don't know when I will see another computer.
Cheers for now!
From Winton, for the last time, Mike.
-
02 Februari 2011 - 08:55
Mariette:
Zeg Michael dat wordt dus een keer n diner geheel verzorgd door jou, wij dekken de tafel wel en ruimen op.
Weet je wel dat afstappen van n motor met 50 km p/u heeeeeeel gevaarlijk kan zijn, gevaarlijker dan n opgezwollen voet? Wat n prachtige foto's!!!!! Zag ik één tentje? :-)
Tot mails en veel plezier! -
02 Februari 2011 - 09:28
Renske:
Spannend joh dat je nu weer verder gaat. Ben benieuwd waar je terecht gaat komen :). Die taarten zagen er trouwens wel lekker uit :P.
Knuff -
02 Februari 2011 - 12:45
Wim En Riëlle:
Het is weer een prachtig Michael verhaal. De foto's zijn jaloersmakend.
Veel plezier met de rondreis in NZ. En doe voorzichtig!
Groetjes
-
02 Februari 2011 - 13:17
Nikki:
Hey Mike,
Om even terug te komen op je vorige bericht (ik had het een beetje druk de laatste tijd) TOF!! Wat stoer dat je daar gevlogen hebt!
ik lees in dit bericht weer veel goede dingen, leuk dat je hebt besloten om zelf eens wat lokale gerechten uit te maken!
Blijf genieten daar!
Liefs,
Nikki -
02 Februari 2011 - 13:20
Nikki:
*uit te proberen/maken
Communiceren is ook een vak apart haha -
02 Februari 2011 - 15:23
Yvonne:
Hee broertje!
Wederom prachtige foto's en een mooi verhaal! Leer je mij ook zo'n chocolade cake maken? Het ziet er echt lekker uit!
Geniet van je laatste weken in Nieuw Zeeland!!
Knuffel van je zusje -
02 Februari 2011 - 15:58
Rien En Jeanne:
Hallo Mike,weer een geweldig verhaal maar weer goed uitgevallen met die motor je moet ook Mike heten om dat niet uit te proberen.Super foto's wat beleef je geweldige dingen.Je had ook nog een mooi diner verzorgd,zag er goed uit.We wensen je nog heel veel plezier in NZ en let op met je reizen,dat we weer een leuk verhaal te lezen krijgen. Mike veel liefs en een knuffel van ons uit Rooi.daaaaaaaaaaaaaaaaaaag!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! -
02 Februari 2011 - 16:28
Jootje:
Ik sluit me bij Mariëtte aan, jij verzorgt dit jaar het Kerstdiner!!?
Doe je nu ook al aan aerobatics met een motor? Gelukkig goed afgelopen. Geniet van je laatste 3 weken in N.Z (het noordelijk eiland?) -
02 Februari 2011 - 19:59
Omazoontjens:
michael dat was weer een mooi verslag en nu maar hopen dat het volgende stukje NZ ook zo mooi is groetjes oma -
02 Februari 2011 - 21:23
Xander, Sanne & Tijn:
Weer een mooi verhaal om te lezen. Snap alleen niet waarom je van een motor met 50 km per uur af stapt... Dat kan toch ook niet goed gaan? Maar ja, jij bent natuurlijk ook Michael Zoontjens ;). Hoop dat je voet snel beter gaat, en geniet van je komende avontuur! Wij kijken uit naar je volgende verhaal, en de post ;)
Een dikke kus van Tijn! -
05 Februari 2011 - 20:46
Bram:
Hey Boerkuh!
Mooi verhaal weer en prachtige foto's!! Ik ben vanochtend met windkracht 8 (best vet) weer op Schiphol geland, dus mijn avontuur zit er weer op..
Gij iig veel plezier daar, maar dat moet zekers lukken!!
Save travels,
Cheers -
07 Februari 2011 - 23:22
Liesbeth En Jos:
Wat een prachtig verhaal weer. Alleen..tsja...die motor...kun je je vraagtekens bij zetten of dat een slimme aktie is/was. Oefening baart kunst, dus wie weet de volgende keer...
Hopenlijk vind je heel snel weer een pc waarop je je verslagen weer kan typen. Wij smullen ervan! Net als van die taart die we nog van je tegoed hebben..??
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
