update1 Aardbeving in Christchurch
Door: Michael
Blijf op de hoogte en volg Michael
23 Februari 2011 | Nieuw Zeeland, Christchurch
Dankjewel Rens.
Dag vrienden en familie, ik ben inderdaad ongedeerd gebleven. 6.3 op de schaal van richter, 5 km diep, en 10 km 'verderop', en je kunt je gewoon niet voorstellen hoe de stad eruit ziet.
Toen het gebeurde was ik midden in het centrum van Christchurch, vlakbij de beroemde katherdraal, die overigens instortte. Van de kleine gallerij, in welke ik net even een broodje at, is "gelukkig" alleen de gevel ingestort. Toen ik na een paar seconden van hevig geschud en gerammel onder de tafeltjes uit kroop waar ik door een wonderbaarlijk instinctieve reflex meteen onder gedoken was, vielen er om me heen nog steeds allerlei glazen, kopjes, ramen, schilderijen etc etc kapot op de stenen vloer. Vanuit de ingang kwam er een enorme stofwolk naar binnen, vergezeld van kleine stukjes puin, en nog veel meer oorverdovende herrie. Meteen was er paniek. Veel paniek, en veel geschreeuw. Terwijl ik mijn rugzak meegriste liep ik -overigens bijzonder kalm, maar vooral alert op vallende brokstukken- richting de in/uitgang en het eerste wat ik zag was de straat, bedolven onder de voorgevels uit de winkelstraat. Boven alle puin uit zag ik aan de rechter kant de laatste brokstukken van de kathedraal op de grond vallen. Een drom mensen, welke overal en nergens vandaan kwam, rende in tegengestelde richting, dus naar links van mij, richting het Victoria Square.
Okee, uhm, ik kan hier het internet niet te lang bezet houden:
*De eerste paar uur heb ik in het centrum doorgebracht, Victoria square, en Latimore square.
*Nadat ik twee Noorse meisjes (totaal in shock)uiteindelijk naar het nood-opvangcentrum had geloodsd, werden we (de noorse meisjes, ikzelf, vier argentijnen en drie fransen benaderd door een kiwi die ons meenam naar zijn huis. Het was een houten huis, dus redelijk veilig, maar een enorme puinhoop natuurlijk.
Deze familie heeft ons ondergebracht, en soep gegeven.
*Vandaag ben ik voor een oud collega van de boerderij op zoek gegaan naar een tante die ze niet konden bereiken. Hun huis stond er nog, de mensen waren in orde (geen stroom/water/telefoon echter), en op mijn tocht ernaartoe en terug, heb ik nog veel meer schade gezien, buiten het centrum
*Nu ben ik bij de mensen die ik met oud en nieuw in Wanaka ontmoette. Zij geven mij vannacht onderdak, samen met andere mensen -bekenden van hen- die niet naar hun huis terug kunnen.
*Internationale vluchten worden hervat, en hopelijk kan ik de 25e mijn vlucht naar Sydney vanuit Christchurch genieten. De voorspellingen echter zijn dat het vanuit Wellington moet gebeuren, dus daar moet ik vanuit Christchurch heen vliegen.
Bedankt voor jullie SMSjes, berichtjes en reacties. Mijn beltegoed raakte gisteren op omdat ik verschillende mensen nood-telefoontjes heb laten maken, en zoals je je kunt voorstellen is er ook geen winkel of benzinepomp open, sterker nog de halve stad zit zonder stroom en water.
Maar inderdaad: dit leert je relativeren dat een rugzak vol kleding totaal niet belangrijk is. Ik ben ongeschonden weggelopen van een natuurramp waarbij tot nu toe 65 slachtoffers zijn geborgen, en nog enkele honderden mensen worden vermist. Ik heb gebouwen in zien storten, bebloedde mensen over de straten zien strompelen. Duizenden mensen hebben geen huis meer- een aantal daarvan heb ik vanaf dichtbij gezien. Een beeld dat je niet WIL zien, gehuil, geschreeuw en gerommel diep in de aarde (de hele dag en nacht door) dat je niet WIL horen.
Eergisteren lijkt weken geleden, morgen lijkt dagen weg, en niks lijkt meer belangrijk...
Dat zijn een paar van de gedachten die door mijn hoofd schieten, en schoten, terwijl alles wat we kunnen doen hier, is wachten op wat komen gaat.
Maar: geen zorgen. Met mij persoonlijk gaat het goed, en over een week of wat ben ik in Australie, waar het alleen maar beter kan gaan. Al schaam ik me bijna om het te zeggen, na alles wat ik gezien heb.
Ik houd jullie op de hoogte. Michael.
Dag vrienden en familie, ik ben inderdaad ongedeerd gebleven. 6.3 op de schaal van richter, 5 km diep, en 10 km 'verderop', en je kunt je gewoon niet voorstellen hoe de stad eruit ziet.
Toen het gebeurde was ik midden in het centrum van Christchurch, vlakbij de beroemde katherdraal, die overigens instortte. Van de kleine gallerij, in welke ik net even een broodje at, is "gelukkig" alleen de gevel ingestort. Toen ik na een paar seconden van hevig geschud en gerammel onder de tafeltjes uit kroop waar ik door een wonderbaarlijk instinctieve reflex meteen onder gedoken was, vielen er om me heen nog steeds allerlei glazen, kopjes, ramen, schilderijen etc etc kapot op de stenen vloer. Vanuit de ingang kwam er een enorme stofwolk naar binnen, vergezeld van kleine stukjes puin, en nog veel meer oorverdovende herrie. Meteen was er paniek. Veel paniek, en veel geschreeuw. Terwijl ik mijn rugzak meegriste liep ik -overigens bijzonder kalm, maar vooral alert op vallende brokstukken- richting de in/uitgang en het eerste wat ik zag was de straat, bedolven onder de voorgevels uit de winkelstraat. Boven alle puin uit zag ik aan de rechter kant de laatste brokstukken van de kathedraal op de grond vallen. Een drom mensen, welke overal en nergens vandaan kwam, rende in tegengestelde richting, dus naar links van mij, richting het Victoria Square.
Okee, uhm, ik kan hier het internet niet te lang bezet houden:
*De eerste paar uur heb ik in het centrum doorgebracht, Victoria square, en Latimore square.
*Nadat ik twee Noorse meisjes (totaal in shock)uiteindelijk naar het nood-opvangcentrum had geloodsd, werden we (de noorse meisjes, ikzelf, vier argentijnen en drie fransen benaderd door een kiwi die ons meenam naar zijn huis. Het was een houten huis, dus redelijk veilig, maar een enorme puinhoop natuurlijk.
Deze familie heeft ons ondergebracht, en soep gegeven.
*Vandaag ben ik voor een oud collega van de boerderij op zoek gegaan naar een tante die ze niet konden bereiken. Hun huis stond er nog, de mensen waren in orde (geen stroom/water/telefoon echter), en op mijn tocht ernaartoe en terug, heb ik nog veel meer schade gezien, buiten het centrum
*Nu ben ik bij de mensen die ik met oud en nieuw in Wanaka ontmoette. Zij geven mij vannacht onderdak, samen met andere mensen -bekenden van hen- die niet naar hun huis terug kunnen.
*Internationale vluchten worden hervat, en hopelijk kan ik de 25e mijn vlucht naar Sydney vanuit Christchurch genieten. De voorspellingen echter zijn dat het vanuit Wellington moet gebeuren, dus daar moet ik vanuit Christchurch heen vliegen.
Bedankt voor jullie SMSjes, berichtjes en reacties. Mijn beltegoed raakte gisteren op omdat ik verschillende mensen nood-telefoontjes heb laten maken, en zoals je je kunt voorstellen is er ook geen winkel of benzinepomp open, sterker nog de halve stad zit zonder stroom en water.
Maar inderdaad: dit leert je relativeren dat een rugzak vol kleding totaal niet belangrijk is. Ik ben ongeschonden weggelopen van een natuurramp waarbij tot nu toe 65 slachtoffers zijn geborgen, en nog enkele honderden mensen worden vermist. Ik heb gebouwen in zien storten, bebloedde mensen over de straten zien strompelen. Duizenden mensen hebben geen huis meer- een aantal daarvan heb ik vanaf dichtbij gezien. Een beeld dat je niet WIL zien, gehuil, geschreeuw en gerommel diep in de aarde (de hele dag en nacht door) dat je niet WIL horen.
Eergisteren lijkt weken geleden, morgen lijkt dagen weg, en niks lijkt meer belangrijk...
Dat zijn een paar van de gedachten die door mijn hoofd schieten, en schoten, terwijl alles wat we kunnen doen hier, is wachten op wat komen gaat.
Maar: geen zorgen. Met mij persoonlijk gaat het goed, en over een week of wat ben ik in Australie, waar het alleen maar beter kan gaan. Al schaam ik me bijna om het te zeggen, na alles wat ik gezien heb.
Ik houd jullie op de hoogte. Michael.
-
23 Februari 2011 - 06:48
Jan Roza:
Jeetje!
ik dacht dat je nog veilig op het Noorder eiland was.
Goed te horen dat je er ongeschonden bent door gekomen. Zoiets wil je inderdaad niet meemaken.
Hou je haaks en pas goed op jezelf. -
23 Februari 2011 - 06:49
Thijs:
Woooow echt heftig!
Hoop dat alles goed blijft gaan.
Veel succes voor komende dagen en probeer te genieten in Australië.
groetjes van mij.
-
23 Februari 2011 - 07:53
Rien En Jeanne:
Michael,we zijn zo blij en ondaan door je bericht.Let heel goed op je zelf.Want de beelden op TV liegen er niet om.We hopen weer snel wat van je te horen.Succes en hou je taai want er gebeurt wel heel veel in korte tijd.Groetjes van de Biggeljes. -
23 Februari 2011 - 07:54
Nikki:
BRRR helemaal kippenvel hier....
Ik ben blij dat je ongedeerd bent! op je voet en gestolen spulletjes na dan...
Vreselijke beelden ook op het nieuws! Ik kan me niet voorstellen wat dat met je doet, als je er zelf midden in zit!!
Gelukkig ben jij iemand vol positieve spirit! En je hoeft je echt niet te schamen dat je straks naar Australie vertrekt! Ga daar maar lekker door met geniten van het leven, daar ben je immers zo goed in :)
X -
23 Februari 2011 - 07:58
Jos & Liesbeth:
Fijn om een bericht van je te krijgen! Man wat krijg je het voor je kiezen! Jij maakt alles mee in een paar weken/maanden wat een ander in z'n hele leven niet meemaakt! Dapper zoals je er mee omgaat!
Houd goede moed! -
23 Februari 2011 - 08:04
Mariette:
He Michael,
Je hebt (weer) geluk gehad, dit is wel een heel bijzondere reis voor jou. Spannender hoeft niet. Probeer je hoofd erbij te houden, hopelijk wordt het inderdaad beter in Australië. Hou je taai!! -
23 Februari 2011 - 08:07
Marjolein:
Jeete Michael!
Ik had inderdaad het eerdere berichtje van Rens gelezen. Zoiets wil je inderdaad niet meemaken. Maar gelukkig ben je ongeschonden! Hou je haaks, pas goed op jezelf en geniet in Australie! -
23 Februari 2011 - 08:12
Frans En Ria:
gelukkig dat je niets hebt,maar inderdaad die ervaring wil je niet meemaken,brok in de keel van je verslag,hou je taai,groeten en sterkte!! Frans en Ria CIAO!!! -
23 Februari 2011 - 08:27
Fleur:
Gelukkig ben je veilig Mike en gelukkig mankeer je niks zelf... Op het journaal zagen we de kathedraal inderdaad instorten en allemaal gewonde mensen, het waren vreselijke beelden.
Fijn dat er voor je gezorgd wordt, hopelijk kom je over een paar dagen goed aan in Sydney en zie je dan Chris weer. Voel je nou niet schuldig dat je weggaat, want je kunt er toch niks aan doen. Take care!
Veel liefs, x -
23 Februari 2011 - 08:33
Mathilde:
WOW JIJ HEBT ECHT MEGA VEEL GELUK GEHAD!!!!... maar ben blij dat het voor jou tenminste goed is afgelopen -
23 Februari 2011 - 08:34
Sanne:
Krijg echt kippevel als ik het lees... Ben echt blij dat jij alles goed maakt! -
23 Februari 2011 - 08:59
Renske:
Oh fijn om even een update van jou zelf te lezen joh! Al is het natuurlijk wel mega heftig wat je daar hebt mee gemaakt. Als ik het zo lees klinkt het alsof je in een film bent beland joh, niet normaal gewoon. En prachtig om te lezen hoe jij andere mensen helpt richting crisisopvang en met het plegen van telefoontjes. Dat is precies de Mike zoals ik jou ken. Ik ben trots op jou!!
Liefs -
23 Februari 2011 - 09:07
Ricardo & Astrid:
Mike, wat een verhaal! Blij een berichtje van je te lezen! Sterkte daar en alvast en heel veel succes straks in Australie. -
23 Februari 2011 - 17:26
Jacqueline:
Ha Michael,
Wat een belevenis, alsof er niet genoeg spannends daaro gebeurd!!
Ik ben heel blij dat je het er zo vanaf gebracht hebt en knap dat je zo goed relativeert.
Ik hoop dat de reis naar Australie volgens planning gaat en dan ook maar eens goed ontspannen en genieten verder. Ik blijf met plezier en nu ook met wat spanning je prachtige reisverslagen volgen. Good Luck !! -
23 Februari 2011 - 18:03
Bram:
Ongelooflijk zeg!! Goed om te horen dat het met jou goed gaat! Heb de beelden op internet en tv gezien, is echt heftig ja.. Dat wil je idd niet meemaken. Gelukkig maak jij het goed,
Take care! -
24 Februari 2011 - 09:36
Nikki:
In al het tumult dat je de laatste tijd hebt doorgemaakt, ben ik je zomaar vergeten te bedanken voor je mailtje terug!
Bedankt ;)
En hou vol daar! Pas na al die nare berichten, besef ik me des te meer hoe ver weg je eigenlijk bent.
Knuffel Nikki
-
24 Februari 2011 - 17:01
Linda:
Heey!
Jeetje zeg, wat heftig allemaal!!
Maar wel erg fijn om te horen dat het persoonlijk met jou zelf goed gaat! & Hoop ook dat je dadelijk lekker weer kunt gaan genieten!! Nou suc6 ermee & Geniet!
(K) Liefs Lindaa -
24 Februari 2011 - 22:59
Dieuwertje Schr.:
Hey Michael,
Wat een mooi verslag heb je er over geschreven. Wat fijn dat je er ongeschonden vanaf bent gekomen, en veel plezier met je verdere reis!
Groetjes,
Dieuwertje -
25 Februari 2011 - 01:05
Liesl:
Jij kent mij niet en ik ook jouw niet, maar als je naar Melbourne komt, maak contact lieslm2@bigpond.net.au
Goed dat je hebt door kunnen schrijven. -
25 Februari 2011 - 08:42
Mieke:
Wow Mike, wat een heftig verhaal.. De backpackerstest heb je nu wel doorstaan zeg.. halleluja! Jouw verhaal en de beelden op tv geven goed weer hoe vernietigend een natuurramp kan zijn en doet je beseffen dat wij als mensen zo ontzettend klein zijn!! Dus; niet schuldig voelen dat je naar Australie gaat.. Geniet met een grote en zachte G :)
Liefs!! -
26 Februari 2011 - 08:59
Ruud En Aad:
Hallo Michael,
Ja het is echt heftig geweest in Christchurch. En wij zijn blij dat jou niets is overkomen. Inmiddels hebben wij van José en Peter vernomen dat ondanks alle tegenslagen er nog een lichtpuntje was. Een opwaardering op je vlucht naar Austarlië van Economy naar Business class. Dat is veel comfortabeler.
Laten we met zijn allen hopen dat het vervolg van je reis in het zuidelijk halfrond je beter vergaat dan het eerste deel.
Groeten,
Ruud en Aad -
26 Februari 2011 - 18:39
Dolf En Riky :
We zitten hier gezellig en we hebben het verslag gelezen van de aardbeving.
Wat een sensatie en paniek toestand was dat ,maar toch alert van jouw om die Noorse meisjes te redden.we hopen dat het verder goed mag verlopen,en dat je nog veel mag genieten van het land.Michael het gaat je goed en tot wederhoren. Groetjes Dolf Riky Hans Cristine Felix Janne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
